1 2ntiler

3 güzel şarkının arkından, uykuyla kucaklaşmadan önce kalemi buldum elimde. Uzun zaman olmuş sanki…
Önümde yığınla engel, ben atlet gibi eğilmiş, birinin silahını ateşlemesini bekliyorum sanki. Düşünüyorum diyeceğim, ama uykuya yaklaştığımdan mıdır bilinmez, yukarısı pek onaylamıyor düşünebildiğimi. Mekanik bir hal almış, misyonları tamamlayarak ilerlemeli bir oyunun en zor bölümlerinden birine başlayacak gibiyim. Burada bitmeyeceğini de biliyorum. Yarışacağım zaman da dâhil birçok şeyin sonrasında kendime mükâfat olarak belki de kocaman bir boşluk hediye edeceğim. TV’nin bize kazandırdığı salak mottonun dediği gibi, sonunu düşünmeden takılıyoruz. Neyse ki arada kendimizi kaybedebiliyoruz.
Düşünüyorum diyeceğim tekrar ama öyle değil yine. Sadece 1-2 gün öncesine şöyle bir bakıyorum. Pek bir heyecan yok. Ne yediğimi bile hatırlamayabilirim biraz zorlasam… Şimdi “nereye varmaya çalışıyor bu?” diye sormadan siz, ben içimde birikmiş harf, kelime ve cümleleri toplayarak kapının önüne koyuyorum siz alın atın diye. Bir nevi temizlik yapıyorum içimde. Kendi sanatımı icra ediyorum:saçmalık:) bu iş de yorucu olmaya başlamadan ve ben yorgunluk manyaklığına sokmadan kendimi yavaştan götürüyorum mola diyarına…
Sürekli eksiklerin ve ihtiyaçların listesi dönüyorsa kafanızın içinde, çok sakin ve sevdiğiniz bir müziği açın, kulaklığınızı takın ve boş boş izleyin etrafı. Buna şapşallık terapisi diyelim bir de…


katkılarından dolayı massive attack grubuna teşekkür ederim.