3TamBiYarim

Bir anda bir kuyunun içinden çıkar gibi gerçeğe doğru çekildim ve gözlerimi açtım.Odamdaydım.Herkes uyuyordu ve ben hayattaydım..
Servisteydim aslında o anda , yani şoförün cep telefonunun çaldığı ve sadece yüzünün halinden kötü bir haber aldığını anladığım o anda. Bir anda servis arabasını sağa çekti. Hepimizi hızla aşağı indirdi ve gaza basarak uzaklaştı. Aslında yurda çok yoktu, zaten o caddenin üzerindeydik ve belki bir yüz elli metre filan vardı yürünecek. Oysa etrafımızı bir anda saran asker üniformalı insanlar o metreleri gözümde bir anda nasıl uzattıklarını anlayamazlardı. Yakınlarda bir yerlerde bir konsolosluk filan vardı galiba, öyle olmalıydı zaten. Çünkü bir anda bu kadar çok çekik gözlü askerin etrafta nasıl bulunabildiğini ancak bu şekilde anlayabilirdim. Bir anda etrafımızı sarmakla yetinmediler de aslında. Beni duvara zorla dayayıp alnıma silah dayadılarını hatırlıyorum. Soğuk ve güçlü... Her şeyin bittiğini bilmenin garip bir rahatlık yaratacağını o anda fark ettim aslında ilk defa.Uzaklardan bir kız koşmaya başladı bana doğru o anda, göz ucuyla da olsa görebiliyordum suratındaki ifadeyi. Benimle ilgilenen asker ona doğru döndü.Karmaşadan yararlanıp koşmaya başladım.Kız bana yetişti.Askerlerle aramda durdu ve o anda ardı ardına patlayan silah seslerini duymaya başladım. Çekik gözlüler, yüzlerinde asla ne demek istediğini anlayamayadığnız ifadelerle ardı ardına bastılar tetiklere.Yere attık kendimizi. Aramda hala o kız vardı askerlerle.Yine de engel olmadı bacaklarıma saplanan kurşunlara bu.. Gerçekten vücuduma giriyordu bir bir kurşunlar ve gerçekten akan bu sıcak şey kan olmalıydı.Etrafımda yavaş yavaş oluşmaya başlayan kan gölünü gördüm. Kurşunların saplandığı yerler tek tek acımaya başlamıştı ama yavaş yavaş birleşmeye ve bir bütün halinde tüm vücuduma acı vermeye başlamıştı. Parçalanan etimden kopan parçaların kıpırdamaya çalıştıkça etrafa sarkışın gördüm. Görmek istemedim. Gözlerimi kapadım .
Bir anda bir kuyunun içinden çıkar gibi gerçeğe doğru çekildim ve gözlerimi açtım.Odamdaydım. Herkes uyuyordu ve ben hayattaydım..
szn 110507