anektod

Hepimiz bu dünyada kiracıyız..Nereye gidiyoruz öyleyse? Bence hiç bi yere.Olduğumuz yerde sayıyoruz sanırm. Bi an düşünüyoruz ; "yahu biz bişeyler yapıyoruz, kimisi hiç bişey yapamıyor, çünkü yapabilmesi için yaşayabilmesi gerek doğru düzgün.E o zaman ne yapmamız gerektiğini sorgulasak daha iyi değil mi öncelikle?" ama bide şu var:"biz bişeyler yapıyoruz, e yapmassak nasıl yaşarız?" bu 2lem midir , 7,8,9 diye devam eder mi sorular onu da bilmiyoruz belki...
Nasıl bir çemberin içindeyiz..Nasıl bir küme?Ne kadar büyürse o kadar mı iyi, o kadar mı kalabalık, o kadar mı sesli..?
Sonra geri vitese alıyoruz hayatı..Düşünmeden yaşamak en doğrusu sanırım diyoruz..Kendimize yetmek lazım evvela..Kimseye bölüştürmemek lazım bişeyleri.Herkez olduğu kadar sevsin birbirini zaten:)Ne kadar olduğunu da görürsek anlarız herkezi.
Eğer kafanızdan birşeyi atmak istiyorsunuz, onun sizi ele geçirmesini engellemek istiyorsunuz, onla uğraşmayın..Düşünmeye vakit harcamayın ve kendinizi tempoya itin..yorulun..ama dinlenmeyin..Dünlendiğiniz an düşünmeye vakit harcayacaksınızdır..Eğer bir gün yorulupda sabah kalktığınızda düşünmeyi gerektiren birşey kalmadığınızı anlarsanız, o zaman biras dinlenebilirsiniz:)
Son olarak, bu yazdıklarımın hiç birini ciddiye almayın..
kaynak:g.tüm.